Er zijn nogal wat mensen die beweren dat onderwijs toch
altíjd over opbrengsten gaat, om dan vervolgens uit te leggen dat allerlei niet kwantificeerbare maar wel zeker betekenisvolle waarnemingen in de onderwijspraktijk ook 'opbrengsten' zijn.
Onlangs was ik op een conferentie voor intern begeleiders waar allerlei presentaties en workshops werden gegeven met 'opbrengsgericht' in de titel, terwijl de sprekers nergens met cijfers of datamuren kwamen. Kennelijk denken veel mensen dat dat de manier is om de toetshype te bezweren. Gewoon de van staatswege goedgekeurde term bezigen terwijl je er eigenlijk iets heel anders mee bedoelt.
Ik verdraag dat slecht. Ik geloof dat het heel onverstandig is
economische termen te verdraaien totdat ze zogenaamd beantwoorden aan een heel andere visie op onderwijs. Als je je met het onderwijs andere doelen stelt dan citoscores en pieken in grafieken, dan lijkt het me belangrijk om daarvoor andere terminologie te bezigen dan die van het bedrijfsleven.
Hieronder een tweet van vandaag van Lodewijk Asscher, de vader van de Kwaliteitsaanpak Amsterdam, die als je het mij vraagt niets aan duidelijkheid te wensen overlaat. Het gaat in zijn visie wel degelijk om de citoscores. Zijn ze hoog, dan is het onderwijs goed. Zo simpel is het.
Dat is de oogst van Opbrengstgericht Werken. Die term vergoelijken, of recht praten wat krom is, helpt de zaak niet verder. Wie dat doet collaboreert met een kleingeestig perspectief op onderwijs gebezigd door zittende onderwijspolitici die zich graag daadkrachtig voordoen met een schijnvertoning.
Download de officiële Twitter-app hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten