 |
‘Professionaliseren met hart en ziel’ heeft voor mij te maken met verantwoordelijkheid nemen voor je pedagogisch handelen. In een wereldstad hangt die verantwoordelijkheid bovendien nauw samen met gehoor geven aan wat een superdiverse school van jou als leraar vraagt.
Bij het vormgeven aan het project komen twee aspecten van mijn loopbaan me goed van pas: mijn filosofische achtergrond (gepromoveerd in de wijsbegeerte) en mijn ervaring in het basisonderwijs, waar ik veertien jaar heb gewerkt als leraar, bouwcoördinator en intern begeleider.
Van 2003 tot 2017 heb ik als groepsleerkracht, bouwcoördinator en intern begeleider gewerkt in het primair onderwijs, op verschillende basisscholen te Amsterdam.
Voorafgaand aan mijn onderwijsloopbaan ben ik gepromoveerd in de filosofie. Ik verdedigde in 1997 mijn proefschrift aan de Universiteit van Amsterdam. In mijn huidige werk speelt mijn filosofische achtergrond een grote rol, met name waar het erom gaat de pedagogische sensitiviteit te bevorderen en daar taal aan te verbinden. In 2009 initieerde ik Het Socratisch Lokaal, waar leraren met elkaar de dialoog over goed onderwijs voeren. Inmiddels is dat initiatief voortgezet door Karen Faber in Nijmegen.
Naast mijn werk in de praktijk van het onderwijs richt ik mij in de eerste plaats op het schrijven over onderwijs. Daartoe ontleen ik inspiratie aan de dagelijkse praktijk op school en op de opleiding en aan reflectiegesprekken met leraren en lerarenopleiders.
Op Twitter is een gemeenschap van actieve, reflexieve leraren ontstaan waarmee ik dagelijks van gedachten wissel over de ontwikkelingen in het onderwijs, zowel op beleidsniveau als in de praktijk. Je kunt mij daar vinden onder de naam @hesterij
In 2013 verscheen de bundel Het Alternatief. Weg met de afrekencultuur in het onderwijs onder redactie van Jelmer Evers en René Kneyber, met artikelen van leraren en andere onderwijsbevlogenen die een alternatief aandragen voor het eenzijdig economisch perspectief van het huidige onderwijsbeleid. Mijn bijdrage aan deze bundel gaat over de verantwoordelijkheid van de leraar om recht te doen aan de kinderen, en hoe die verantwoordelijkheid onder spanning komt te staan in een opbrengstgerichte cultuur.
In 2015 verscheen Het Alternatief II De ladder naar autonomie Aan deze bundel droeg ik bij met een artikel over de emancipatie van leraren.
Hallo Esther,
BeantwoordenVerwijderenik ben zeer geraakt door de wijze waarop je je bezieling vorm geeft in het onderwijs.
Ik ben voel mij zeer verwant aan je onderwijsbevlogenheid. Ik ben Anke de Graaf, ik werk als sindt mijn 20 ste in het basisonderwijs en nu als 59 jarige heb ik na veel jaren leiding geven, adviseren en begeleiden van collega's nog een zelfde passie voor het welbevinden en ontwikkeling van kinderen en collegas in het onderwijsveld.
Ik ben op dit moment werkzaam als zzper binnen het onderwijsveld als begeleider, coach, interimmanager.
Ik ben nu samen met een collega, Dineke Knol , in gesprek over de waarde van fenomenologische houding van de leerkracht en wat daar voor nodig is om dat ook binnen het bewustzijn van de onderwijsgevenden te brengen.
We zijn zeer geraakt door je artikelen en zouden je graag een keer ontmoeten om een dialoog aan te gaan met je over de fenomenologie , het kijken zonder oordeel,
en de enorme waarde daarvan in het onderwijs.
Zou je dat willen?
Dan ben ik bereikbaar via mijn email:
anke de graaf
anke.degraaf@hetnet.nl
of via tel 06 51166400
Hoi Esther,
BeantwoordenVerwijderenWe hebben even getwitterd onder de naam van de Lucas Academie, maar ik wilde mij ook even voorstellen. Ik ben Sander Dankelman - de coördinator van de LA. Mijn aanbod om te helpen met een LOF Fabriek staat, maar ik zag ook dat je interesse had in een Academie voor jouw bestuur. In het kader van ons 10-jarig bestaan organiseren we een Nationaal Academie Festival over het bouwen van een academie. Je bent hier van harte welkom (wellicht met collega's van het bestuur). Meer informatie over deze activiteit vind je hier: http://www.lucasacademie.nl/cgi-oic/pagedb.exe/show?no=2058&fromno=938.
Met hartelijke groet,
Sander
sdankelman [at] lucasonderwijs.nl
Beste mevrouw IJsselling,
BeantwoordenVerwijderenVanmorgen heb ik op klara.be het programma Berg en Dal beluisterd, met u als gast en ik dit heeft mij zeer geraakt. Sowieso heb ik de indruk dat bij onze zuiderburen de radioprogramma's kwalitatief van een aanmerkelijk hoger gehalte zijn dan wat hier telande te beluisteren valt, maar de kwalitatieve insteek van dit programma paste meer dan uitstekend bij uw visie op kwalitatief hoogstaand onderwijs. Ik vond het ook fijn om te lezen dat de bijeenkomst in Utrecht waar u onlangs was, bezocht werd door zoveel gelijkgestemde leraren, dat geeft hoop voor de toekomst. In mijn eigen métier zie ik al jaren een jammerlijke teloorgang van wérkelijke kwaliteit en het voert in dit verband te ver om hier al te diep op in te gaan, maar muziek en vooral techniek in dienst van muziek is mijn voornaamste passie. Ik vind het tragisch om te zien hoe vooral jongeren muziek 'consumeren'via phones, pad's, pod's en ander digitaal ongerief. Samen met een vriend van mij geef ik in Gouda ons initiatief van de Goudse Muziekkamer gestalte met als voornaamste doel het luisteren naar- en genieten van muziek weer op een hoger kwalitatief peil te brengen. Iedereen die daar belangstelling voor heeft is op afspraak welkom, maar wij geven ook demonstraties op locatie, waarbij we het onderwijs ook zeker als doelgroep zien. Luister en hoor het verschil is daarbij het thema. Als u dit interessant vindt dan zouden we graag daarover met u van gedachten willen wisselen.
Met vriendelijke groet,
frankspeet@ziggo.nl
Beste Hester,
BeantwoordenVerwijderenZoals de collega's hierboven, heeft jouw gesprek in Berg en Dal mij vooral geïnspireerd en een steun in de rug gegeven. Na 10 jaar CGG-werk, waar ik als pedagoog-therapeut werkte, kwam ik, net als mijn ouders in het onderwijs terecht. Het was een bijzonder moeilijke overstap, omdat je, i.t.t. wat men zou denken, hulpverlening aan kinderen en onderwijs mijlenver van elkaar af staan. Maar intussen leerde ik de meerwaarde kennen van het onderwijsveld, waarin je zoveel ervaring kan opdoen met een veel groter aantal kinderen, waar je ook veel meer zicht krijgt op groepsprocessen en ontwikkelingen in hoe een samenleving (de ouders en leerkrachten) met zijn toekomstige generatie omgaat. Vaak stoot het me tegen de borst, dat bij heel wat problematieken (met het vermanende vingertje naar het onderwijs wordt gewezen, terwijl we vaak alleen staan of in elk geval te weinig steun krijgen. Maar tegelijk zijn we het de kinderen en onszelf verplicht, zoals U zo mooi verwoordt, om niet vergeten te reflecteren op ons handelen, om niet te vervallen in puur toepassen van didactische werkvormen. Gelukkig zijn er nog leerkrachten die dat wel doen, ik noem ze de breedbeeldkijker of breedbeelddenkers. Maar echt, het was mij een hart onder de riem dat het onderwijs U ook nauw aan het hart ligt, dat U er met vallen en opstaan , graag in werkt, niettegenstaande er een andere weg voor U uitgestippeld was.